volgend verslag
Door: margosluiter
Blijf op de hoogte en volg margo
12 April 2012 | Gambia, Banjul
Even weer een berichtje na een paar belefenissen hier in het verre Gambia!
Ik vermaak me prima hier. Ik dacht dat het soms wel eens eenzaam kon zijn, zo helemaal alleen weg voor een half jaartje. Maar ik krijg nieteens rust! Als ik een boekje lees of lekker een muziekje aan het luisteren ben, komen al alweer allerlei mensen aanlopen om te kletsen, super dus! Er komen hier genoeg familie en vrienden langs dus ik verveel me niet.
In de kliniek gaat ook alles goed. Ik leer steeds meer over de ziektes en behandelingen dus ik begin langzamerhand steeds meer dingen zelf te doen. Wel heb je vaak iemand nodig die kan vertelen want veel patienten, vooral hier in de arme dorpjes, kunnen gen Engels. Ik zie nogsteeds ontzettend veel leuke en interresante dingen.
Op een vrijdag, na het werk, was ik lekker een boekje aan het lezen toen ik terug kwam van het werk. Ik kreeg ineens een telefoontje van Gabrielle (eigenaar van de kliniek), of ik naar de klieniek wilde komen want er was een spoedgeval! Ik wilde deze kans natuurlijk grijpen. Ik heb me snel omgekleed en daarna, in de hitte van Gambia, naar de kliniek gerend. Daar trof ik een vrouw die net was bevallen. Ze was in shock geraakt omdat ze teveel bloed verloor tijdens én na de bevalling. Voordat ze beviel had ze al bloedarmoede, dus het ging niet goed met haar. We konden haar niet verder helpen in onze kliniek dus moesten we haar naar een ziekenhuisje hier in de buurt brengen. Dat klinkt heel logisch en gemakkenlijk, maar ik zit in Gambia dus gaat dat allemaal net wat anders.
We moesten opschieten want de vrouw, nouja vrouw; meisje van 23 jaar, bleef maar bloed verliezen. De ambulance die ze hebben is steeds kapot dus zat er niet aders op dan haar onderstenend naar de auto van Gabrielle te begeleiden. Wat ik al zei; het gaat allemaal op z’n Gambiaans. Het meisje lag op de schoot van haar moeder, die naast haar zat. Een collega van ons werd erbij gepropt om het infuus vast te houden en tevens de buik van de net bevallen vrouw te blijven masseren om nogmeer bloed verlies te verminderen/voorkomen. Ik zat voorin met het pas geboren baby’tje en nog een andere collega zat achterin de kofferbak. Het was geen gezicht! En dan nog naar het ziekenhuisje reiden via al die zand-, en hobbelwegen hier, terwijl er een misselijke vrouw op de achterbank lag… Maar klagen doen ze hier niet! Wat er ook gebeurde, de vrouw vertrok geen spier. Zo hoort dat hier in de omgeving. Nadat we ongeveer 15min. Onderweg waren, schoot het infuus uit de infuuszak. Al de vloeistof vloeide uit de zak en de naald viel op de grond. Gabrielle stak de naald er gauw weer in en reed verder. Ik riep meteen uit automatisme: ‘pas op, dit is niet meer steriel nu!’ Ja, zo ben ik opgeleid maar als er niets anders is kies je maar voor de beste oplossing…
Ik weet (nog) niet hoe het verder met de vrouw is afgelopen. Ik hoop nog eens te horen hoe het verder is gegaan met haar.
Vreemde middag was het dus. Het ene moment zit je lekker rustig een boekje te lezen in de hangmat. Het andere moment zit je in alle hecktiek in de auto met een kind in je armen… Wat een ervaring, super!
Die zaterdag ben ik heerlijk een dagje met gabrielle naar het strand geweest. Zij gaat iedere zaaterdag en wanneer ik wil, kan ik mij aansluiten. Kunnen we weer even de toerist uithangen met alle bijbehorende husselers. (mensen die je vanalles proberen te verkopen)
Vorige week zaterdag aan het einde van de middag kwam Baba (de tourguide) langs om me op te pikken van het strand voor een nachtje bij zijn familie. We hebben weer even lekker bij gekletst en ik heb wat nieuwe familie-leden leren kennen. We hebben wat rondgelopen om de omgeving te zien en zijn ’s avonds naar een barretje geweest. Erg gezellig allemaal!
De dag erna zijn we vroeg opgestaan en heeft hij me afgezet in een stadje iets verderop zodat ik met de lokale taxi naar huis kon. Ook dat was een ervaring! De bus die vertrok zat vol dus zijn we naar een andere gegaan. Dat is pech hebben, want de bussen vertrekken hier pas als ze vol zitten…. Een klein mazzeltje had ik wel, de bus was nog leeg dus kon ik voorin zitten. En dat is heel fijn want alles en iedereen zit op elkaar gepropt. Eenmaal in de bus heb ik ongeveer 45min. Moeten wachten. Ik vond het helemaal niet erg want er is altijd genoeg te zien hier op straat in de steden!
Ik vond het echt leuk om eens een nachtje wat anders te hebben. Niet dat ik het niet leuk vind op de compount maar eens wat afwisseling is ook wel leuk! Ik vond het vooral grappig om te zien dat er zo’n verschil is qua mensen in de stad of op het ‘plattenland’. De mensen in de stad zijn veel meer op zichzelf. En wat een drukte als je de rust gewend bent… Super om te merken dat ik al die verschillen begin te ontdekken. Nu leer je echt het land kennen!
Afgelopen zaterdag was er feest in Kubuneh (dorpje waar ik woon). Ik moest wel lachen want zo groot is het dorp niet… Maar die mensen kunnen feesten hier! Iedereen danst, en niet zo’n beetje! Dat is wat anders dan die Hollanders! Ik ben er met een aantal mensen van mijn compount naar toe gegaan. In het begin was ik een beetje verlegen, de enigste blanken en ik heb totaal geen ritme-gevoel zoals de meeste weten. Stond ik daar tussen al die Afrikanen die ontzettend goed kunnen dansen… Uiteindelijk heb ik mijn verlegenheid ‘aan de kant gezet’ en ben lekker mee gaan dansen. Super was dat! Veel negertjes kwamen even kijken hoe die blanken zich daar stond uit te sloven. Je zult het niet geloven maar velen zeiden: ‘die toebab kan dansen!’, toebab betekend blanken. Daar moest ik erg om lachen, maar ik heb zeker lol gehad en daar gaat het om.
Kortom, ik geniet volop en hoop dat de tijd niet te snel gaat…
Groetjes!
Ik vermaak me prima hier. Ik dacht dat het soms wel eens eenzaam kon zijn, zo helemaal alleen weg voor een half jaartje. Maar ik krijg nieteens rust! Als ik een boekje lees of lekker een muziekje aan het luisteren ben, komen al alweer allerlei mensen aanlopen om te kletsen, super dus! Er komen hier genoeg familie en vrienden langs dus ik verveel me niet.
In de kliniek gaat ook alles goed. Ik leer steeds meer over de ziektes en behandelingen dus ik begin langzamerhand steeds meer dingen zelf te doen. Wel heb je vaak iemand nodig die kan vertelen want veel patienten, vooral hier in de arme dorpjes, kunnen gen Engels. Ik zie nogsteeds ontzettend veel leuke en interresante dingen.
Op een vrijdag, na het werk, was ik lekker een boekje aan het lezen toen ik terug kwam van het werk. Ik kreeg ineens een telefoontje van Gabrielle (eigenaar van de kliniek), of ik naar de klieniek wilde komen want er was een spoedgeval! Ik wilde deze kans natuurlijk grijpen. Ik heb me snel omgekleed en daarna, in de hitte van Gambia, naar de kliniek gerend. Daar trof ik een vrouw die net was bevallen. Ze was in shock geraakt omdat ze teveel bloed verloor tijdens én na de bevalling. Voordat ze beviel had ze al bloedarmoede, dus het ging niet goed met haar. We konden haar niet verder helpen in onze kliniek dus moesten we haar naar een ziekenhuisje hier in de buurt brengen. Dat klinkt heel logisch en gemakkenlijk, maar ik zit in Gambia dus gaat dat allemaal net wat anders.
We moesten opschieten want de vrouw, nouja vrouw; meisje van 23 jaar, bleef maar bloed verliezen. De ambulance die ze hebben is steeds kapot dus zat er niet aders op dan haar onderstenend naar de auto van Gabrielle te begeleiden. Wat ik al zei; het gaat allemaal op z’n Gambiaans. Het meisje lag op de schoot van haar moeder, die naast haar zat. Een collega van ons werd erbij gepropt om het infuus vast te houden en tevens de buik van de net bevallen vrouw te blijven masseren om nogmeer bloed verlies te verminderen/voorkomen. Ik zat voorin met het pas geboren baby’tje en nog een andere collega zat achterin de kofferbak. Het was geen gezicht! En dan nog naar het ziekenhuisje reiden via al die zand-, en hobbelwegen hier, terwijl er een misselijke vrouw op de achterbank lag… Maar klagen doen ze hier niet! Wat er ook gebeurde, de vrouw vertrok geen spier. Zo hoort dat hier in de omgeving. Nadat we ongeveer 15min. Onderweg waren, schoot het infuus uit de infuuszak. Al de vloeistof vloeide uit de zak en de naald viel op de grond. Gabrielle stak de naald er gauw weer in en reed verder. Ik riep meteen uit automatisme: ‘pas op, dit is niet meer steriel nu!’ Ja, zo ben ik opgeleid maar als er niets anders is kies je maar voor de beste oplossing…
Ik weet (nog) niet hoe het verder met de vrouw is afgelopen. Ik hoop nog eens te horen hoe het verder is gegaan met haar.
Vreemde middag was het dus. Het ene moment zit je lekker rustig een boekje te lezen in de hangmat. Het andere moment zit je in alle hecktiek in de auto met een kind in je armen… Wat een ervaring, super!
Die zaterdag ben ik heerlijk een dagje met gabrielle naar het strand geweest. Zij gaat iedere zaaterdag en wanneer ik wil, kan ik mij aansluiten. Kunnen we weer even de toerist uithangen met alle bijbehorende husselers. (mensen die je vanalles proberen te verkopen)
Vorige week zaterdag aan het einde van de middag kwam Baba (de tourguide) langs om me op te pikken van het strand voor een nachtje bij zijn familie. We hebben weer even lekker bij gekletst en ik heb wat nieuwe familie-leden leren kennen. We hebben wat rondgelopen om de omgeving te zien en zijn ’s avonds naar een barretje geweest. Erg gezellig allemaal!
De dag erna zijn we vroeg opgestaan en heeft hij me afgezet in een stadje iets verderop zodat ik met de lokale taxi naar huis kon. Ook dat was een ervaring! De bus die vertrok zat vol dus zijn we naar een andere gegaan. Dat is pech hebben, want de bussen vertrekken hier pas als ze vol zitten…. Een klein mazzeltje had ik wel, de bus was nog leeg dus kon ik voorin zitten. En dat is heel fijn want alles en iedereen zit op elkaar gepropt. Eenmaal in de bus heb ik ongeveer 45min. Moeten wachten. Ik vond het helemaal niet erg want er is altijd genoeg te zien hier op straat in de steden!
Ik vond het echt leuk om eens een nachtje wat anders te hebben. Niet dat ik het niet leuk vind op de compount maar eens wat afwisseling is ook wel leuk! Ik vond het vooral grappig om te zien dat er zo’n verschil is qua mensen in de stad of op het ‘plattenland’. De mensen in de stad zijn veel meer op zichzelf. En wat een drukte als je de rust gewend bent… Super om te merken dat ik al die verschillen begin te ontdekken. Nu leer je echt het land kennen!
Afgelopen zaterdag was er feest in Kubuneh (dorpje waar ik woon). Ik moest wel lachen want zo groot is het dorp niet… Maar die mensen kunnen feesten hier! Iedereen danst, en niet zo’n beetje! Dat is wat anders dan die Hollanders! Ik ben er met een aantal mensen van mijn compount naar toe gegaan. In het begin was ik een beetje verlegen, de enigste blanken en ik heb totaal geen ritme-gevoel zoals de meeste weten. Stond ik daar tussen al die Afrikanen die ontzettend goed kunnen dansen… Uiteindelijk heb ik mijn verlegenheid ‘aan de kant gezet’ en ben lekker mee gaan dansen. Super was dat! Veel negertjes kwamen even kijken hoe die blanken zich daar stond uit te sloven. Je zult het niet geloven maar velen zeiden: ‘die toebab kan dansen!’, toebab betekend blanken. Daar moest ik erg om lachen, maar ik heb zeker lol gehad en daar gaat het om.
Kortom, ik geniet volop en hoop dat de tijd niet te snel gaat…
Groetjes!
-
12 April 2012 - 17:31
Renée S:
Hey margoootjeeee!
Wat super leuk om te horen allemaal! Je bent helemaal gesetteld! Echt top! Het gaat er daar inderdaad anders aan toe, roeien met de riemen die je hebt! Dat zal ook weer wennen zijn als je terug komt in dit kikkerlandje! Ik vind t echt super tof om allemaal te horen! Hier is t nogsteeds n beetje kwakkelig weer, dan regen, dan zonneschijn, dus je zit er goed. Ben je ondertussen zelf al een negertje geworden? Dan moet je denken in termen van ons en jezelf niet vergelijken met de rest haha! Veel plezier nog! Ik kijk uit naar je volgende verhaal!!
kussiee -
12 April 2012 - 19:13
Astrid:
Hoi lieve Margo,
Wat leuk om weer van je te horen. En wat ontzettend fijn dat het zo goed met je gaat. Je hebt je leventje daar al goed voor elkaar. Wat een belevenissen! Ik wens je weer heel veel plezier en succes verder.
Liefs van ons allemaal -
14 April 2012 - 17:36
Lisa VdK:
Hey Margo!
Had al even niets gehoord en heb al die tijd uitgekeken naar het volgende verhaal! Echt spectaculair wat je al allemaal mee hebt gemaakt zeg, net alsof ik het script van een film las:p haha!
Ik kon het me al helemaal voorstellen hoe je op die dansvloer stond: Ennnn... LOS! Whaha! Als je terug bent ga je ons toch ook leren om zo te dansen hè:D? Hope so!
Geniet van alle spannende en gezellige tijden die je nog gaat hebben en hou ons op de hoogte!
Xxxx -
16 April 2012 - 08:12
Zusje:
He Toebab!
Wat een gaaf verhaal weer zeg! En die bevalling, heftig... ik heb ook maar even geduimd voor dit meisje dat alles goed is gekomen. Hopelijk hoor je nog eens van haar.
Top dat je je zo goed vermaakt en dat het alles behalve rustig is op de compount! Dat was op het begin natuurlijk wel even spannend, zeker omdat je niet echt de mogelijkheden hebt om er zelf op uit te trekken (echt bizar dat zelfs de taxi nemen niet altijd goed werkt;-) ). En wat heerlijk dat Baba je af en toe komt oppikken om je een weekend mee weg te nemen, leer je des te sneller meer mensen kennen en kun je meer van het land zien.
Nog even een update waardoor maar weer benadrukt wordt dat je daar heerlijk zit: het is hier nog geen 10 graden en ik kwam vanochtend drijfnat aan op mijn werk.... en dat als zonaanbidster, kun je je voorstellen hoe jaloers ik ben als er weer een verslagje van jou op de mail staat!!!!
Enjoy! xxxx -
18 April 2012 - 09:20
Miranda:
Wat leuk om te lezen! Ik was echt in paniek geraakt hoor in die ambulance! Knap dat werk wat je doet.
Ik mis je!
Xx -
18 April 2012 - 12:52
Svea:
Margooo,
heftig verhaal zeg, knap hoe je daar mee omgaat!! erg leuk om te horen hoe je het naar je zin hebt.. zo hou je het daar nog wel vol denk ik:P hahaha.. geniet er van!!
tot snel!
xx -
28 April 2012 - 17:41
Anja, Sven En Lars:
Margo, wat mooi, dat je je zo vermaakt - we zijn echt jaloers! En leuk, dat je zo open staat voor alles, wat je daar tegen komt en zo makkelijk contact legt met iedereen - respect, petje af!! Het is toch iets, wat niet voor iedereen is weggelegd. Maar we hadden het wel verwacht, dat jij dat kan. En wat je allemaal meemaakt, spannend!! Toch anders dan werken in een ziekenhuis in NL of D - je zal daar nu wel iets anders tegen aan kijken.
Nog heel veel plezier en tot gauw! -
11 Mei 2012 - 13:31
Justa :
Hallo Margo,
jouw verhalen klinken super! Via Freek-Jan ter Steege heb ik jouw naam en site als tip gekregen. Ik ga namelijk ook binnenkort als verpleegkundige naar Gambia.
Heb jij nog tips voor mij voor dingen die ik moet regelen/meenemen e.d.? Zou je mij willen mailen? Mijn e-mail adres is j.r.hornstra@gmail.com
Misschien leuk om een keer af te spreken in Gambia.
Groeten,
Justa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
