nog meer verhalen...
Door: margosluiter
Blijf op de hoogte en volg margo
22 Mei 2012 | Gambia, Banjul
Sjonge, jonge wat maak ik veel mee… Laat ik maar bij het begin beginnen anders staan al mijn verhalen dadelijk doorelkaar.
De dag voordat Josje (vriendin) aankwam ging ik nietsvermoedend naar mijn werk. Nu sta je hier altijd op met de gadachten: wat zal ik vandaag weer meemaken. Gabrielle kwam in een haast de klieniek binnen rennen en vroeg of ik haar kon helpen met wat spullen bijelkaar te zoeken. Die ochtend werd ze gebeld door de huisvrouw van een Engelsman bij ons in het dorp. Hij had een ontzerttend hoog bloedsuikergehalte hierdor lag hij in coma. We pakte onze spullen en zijn snel naar zijn huis gereden. Toen we arriveerde zagen we het beide meteen; hij was overleden. Toch hebben we geprobeerd om hem te reannimeren maar dit lukte al niet meer. Na 15 min. Proberen hebben we het op moeten geven. We hebben zijn dochters gebeld in Engeland en hebben de alcalo (dorpshoofd) ingelicht. De politie kwam op zaken af te handelen en om al het geld wat in huis lag mee te nemen zodat het niet gestolen kon worden. Nu maar afwachten of het geld daadwerkelijk in de familie blijft.
Na lang wachten en veel geregel moesten we hem vervoeren naar het ziekenhuis. Aangezien er geen ambulance was maar de politie wel een laatbak had achter de auto, hebben ze het lichaam in doeken gewikkeld en met een paar man in de auto getild. En toen de lange weg afleggen naar Banjul. Het lichaam dus in doeken maar wel vol in de zon, in een laadbak van de politie, ONGELOFELIJK!! Ik vond het maar respectloos maar we hadden geen andere optie… Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werd het lichaam op de brancard gelegd, midden in de gang. Daar werd dan ook nog een check gedaan of hij werkelijk was overleden, midden in de gang! Iedereen die langs liep kon zo meekijken. Het erge was nog dat ze de doeken zo vast hadden gebonden dat de striemen op het lichaam te zien waren… Een maar in de koeling van het ziekenhuis aangekomen kon ik de geur bijna niet aan, wat een stank daar! Het lichaam werd in de koeling geschoven waar nog een ander lichaam lag waarvan de doeken helemaal doorbloed waren.
Toen ik thuis kwam moest ik alles goed verwerken. Ik had zoveel meegemaakt die dag! Ik heb geprobeerd iemand te reanimeren die al overleden was, ik heb bizarre dingen gezien én geroken. ’s Avonds als ik mijn ogen dicht maakte zag ik dan ook alle beelden voorbij flitsen. Gelukkig dat Josje die nacht arriveerde. Wat was ik blij om haar weer te zien! De eerste week zijn we hier in Kubuneh gebleven. Ik heb haar wat dingetjes laten zien en aan een aantal mensen voorgesteld. Ze heeft een paar dagen meegelopen en geholpen in de kliniek. In die dagen heb ik eindelijk mijn eerste bevalling gezien. Wat indrukwekkend hoe zo´n klein mensje ter wereld komt! Het leukste was nog dat het kindje naar mij vernoemd werd! Het kan best zijn dat het kindje Madou of Mango genoemt word want sommige mensen kunnen mijn naam niet helemaal juist uitspreken. Maar het idee dat er een naamgenootje in Gambia rondloopt is wel heel bijzonder. Twee naamgenootjes zelf want de buren hebben een klein geitje en de jongen die daar woont heet het Margo genoemt. Geweldig al die naamgenootjes hier.
Koninginnennacht hebben Josje en ik met de familie en wat vrienden gevierd hier op de coumpount. Josje en ik hebben voor pannenkoeken gezorgd, gebakken op een echte Afrikaanse steil; op hout.
Daarna zijn we op reis gegaan samen met Baba, de tourguide waarmee ik ook weg ben geweest met pap en mam. We hebben heel veel leuke dingen gedaan en gezien in 1,5 week. Het leukste was dat ik ook andere dingen gezien heb. We hebben lokaal vervoer genoemen, dat betekend soms uren wachten in de hitte totdat de taxi vol zit. We hebben paardenkarren als vervoermiddel genomen en soms héél ver gelopen met al onze tassen en koffers. Dat is nog niet zo gemakkelijk aangezien hier bijna geen asvalt weg is.
We hebben echt bijnzondere, leuke en vermoeiende momenten gehad. Het was echt super om haar te laten zienin welk land ik woon, met welke mensen in omga en wat ik doe op een dag. Het was daarom ook wel stil toen ze weg was. Maar stiekem went het snel om weer alleen te zijn. Dan vul je je dagen snel weer zelf in.
De dag nadat Josje weg was heb ik mijn eerste namingsceramonie meegemaakt. Dit is een feest wat gevrierd word zeven dagen nadat er een baby geboren word. Dit feest word gegeven om het kindje een naam te geven. Jammer genoeg hebben we het meest officiele gedeelte gemist omdat we te lang op de taxi moesten wachten maar het feest was erg leuk! Ik begin al wat meer mensen te kennen dus dat maakt het allemaal wat gezelliger.
Nu weer voor 4 weekjes alleen en dan komt de volgende vriendin alweer… Wat heb ik het toch allemaal goed voorelkaar!
kan zijn dan jullie me niet meer terug zien aangezien ik het zo naar mijn zin heb! Nouja, terugkomen doe ik zeker maar ik geniet hier elke dag. Ik doe en zie elke dag weer nieuwe leuke en interressante dingen. Afgelopen weekend was er feest. De kinderen van de besnijdenis waren klaar met hun rituelen en dat werd traditioneel geviert, geweldig om te zien! Dit wordt ook maar om de 5 jaar gedaan dus erg bijzonder om dit mee te morgen maken.
Tot schrijfs weer, groetjes vanuit Gambia.
De dag voordat Josje (vriendin) aankwam ging ik nietsvermoedend naar mijn werk. Nu sta je hier altijd op met de gadachten: wat zal ik vandaag weer meemaken. Gabrielle kwam in een haast de klieniek binnen rennen en vroeg of ik haar kon helpen met wat spullen bijelkaar te zoeken. Die ochtend werd ze gebeld door de huisvrouw van een Engelsman bij ons in het dorp. Hij had een ontzerttend hoog bloedsuikergehalte hierdor lag hij in coma. We pakte onze spullen en zijn snel naar zijn huis gereden. Toen we arriveerde zagen we het beide meteen; hij was overleden. Toch hebben we geprobeerd om hem te reannimeren maar dit lukte al niet meer. Na 15 min. Proberen hebben we het op moeten geven. We hebben zijn dochters gebeld in Engeland en hebben de alcalo (dorpshoofd) ingelicht. De politie kwam op zaken af te handelen en om al het geld wat in huis lag mee te nemen zodat het niet gestolen kon worden. Nu maar afwachten of het geld daadwerkelijk in de familie blijft.
Na lang wachten en veel geregel moesten we hem vervoeren naar het ziekenhuis. Aangezien er geen ambulance was maar de politie wel een laatbak had achter de auto, hebben ze het lichaam in doeken gewikkeld en met een paar man in de auto getild. En toen de lange weg afleggen naar Banjul. Het lichaam dus in doeken maar wel vol in de zon, in een laadbak van de politie, ONGELOFELIJK!! Ik vond het maar respectloos maar we hadden geen andere optie… Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werd het lichaam op de brancard gelegd, midden in de gang. Daar werd dan ook nog een check gedaan of hij werkelijk was overleden, midden in de gang! Iedereen die langs liep kon zo meekijken. Het erge was nog dat ze de doeken zo vast hadden gebonden dat de striemen op het lichaam te zien waren… Een maar in de koeling van het ziekenhuis aangekomen kon ik de geur bijna niet aan, wat een stank daar! Het lichaam werd in de koeling geschoven waar nog een ander lichaam lag waarvan de doeken helemaal doorbloed waren.
Toen ik thuis kwam moest ik alles goed verwerken. Ik had zoveel meegemaakt die dag! Ik heb geprobeerd iemand te reanimeren die al overleden was, ik heb bizarre dingen gezien én geroken. ’s Avonds als ik mijn ogen dicht maakte zag ik dan ook alle beelden voorbij flitsen. Gelukkig dat Josje die nacht arriveerde. Wat was ik blij om haar weer te zien! De eerste week zijn we hier in Kubuneh gebleven. Ik heb haar wat dingetjes laten zien en aan een aantal mensen voorgesteld. Ze heeft een paar dagen meegelopen en geholpen in de kliniek. In die dagen heb ik eindelijk mijn eerste bevalling gezien. Wat indrukwekkend hoe zo´n klein mensje ter wereld komt! Het leukste was nog dat het kindje naar mij vernoemd werd! Het kan best zijn dat het kindje Madou of Mango genoemt word want sommige mensen kunnen mijn naam niet helemaal juist uitspreken. Maar het idee dat er een naamgenootje in Gambia rondloopt is wel heel bijzonder. Twee naamgenootjes zelf want de buren hebben een klein geitje en de jongen die daar woont heet het Margo genoemt. Geweldig al die naamgenootjes hier.
Koninginnennacht hebben Josje en ik met de familie en wat vrienden gevierd hier op de coumpount. Josje en ik hebben voor pannenkoeken gezorgd, gebakken op een echte Afrikaanse steil; op hout.
Daarna zijn we op reis gegaan samen met Baba, de tourguide waarmee ik ook weg ben geweest met pap en mam. We hebben heel veel leuke dingen gedaan en gezien in 1,5 week. Het leukste was dat ik ook andere dingen gezien heb. We hebben lokaal vervoer genoemen, dat betekend soms uren wachten in de hitte totdat de taxi vol zit. We hebben paardenkarren als vervoermiddel genomen en soms héél ver gelopen met al onze tassen en koffers. Dat is nog niet zo gemakkelijk aangezien hier bijna geen asvalt weg is.
We hebben echt bijnzondere, leuke en vermoeiende momenten gehad. Het was echt super om haar te laten zienin welk land ik woon, met welke mensen in omga en wat ik doe op een dag. Het was daarom ook wel stil toen ze weg was. Maar stiekem went het snel om weer alleen te zijn. Dan vul je je dagen snel weer zelf in.
De dag nadat Josje weg was heb ik mijn eerste namingsceramonie meegemaakt. Dit is een feest wat gevrierd word zeven dagen nadat er een baby geboren word. Dit feest word gegeven om het kindje een naam te geven. Jammer genoeg hebben we het meest officiele gedeelte gemist omdat we te lang op de taxi moesten wachten maar het feest was erg leuk! Ik begin al wat meer mensen te kennen dus dat maakt het allemaal wat gezelliger.
Nu weer voor 4 weekjes alleen en dan komt de volgende vriendin alweer… Wat heb ik het toch allemaal goed voorelkaar!
kan zijn dan jullie me niet meer terug zien aangezien ik het zo naar mijn zin heb! Nouja, terugkomen doe ik zeker maar ik geniet hier elke dag. Ik doe en zie elke dag weer nieuwe leuke en interressante dingen. Afgelopen weekend was er feest. De kinderen van de besnijdenis waren klaar met hun rituelen en dat werd traditioneel geviert, geweldig om te zien! Dit wordt ook maar om de 5 jaar gedaan dus erg bijzonder om dit mee te morgen maken.
Tot schrijfs weer, groetjes vanuit Gambia.
-
22 Mei 2012 - 16:20
Sandra Dh:
Jeeee Margo wat maak je veel mee!!! Heeel leuk om te lezen! Maar je moet wel een keer terug komen hoor, sjonge jonge.. beetje zeggen dat we je niet meer terug zien ;p
Mis je wel hoor! Heeel veel liefs!
xxx -
22 Mei 2012 - 16:25
Josje:
He Margo, als ik alles zo terug lees besef ik weer hoe vet het was:) eenmaal terug in me zitten al mijn dagen weer lekker vol. Fijn om te horen dat je weer snel gewend bent aan de " eenzaamheid". Doe je iedereen de groetjes? Liefs -
22 Mei 2012 - 16:55
Astrid:
Lieve Margo,
Wat een verhaal! Wat maak jij ongelooflijk veel mee. Ik vind het heel knap hoe jij je schouders onder alles zet! Wat leuk dat je een naamgenoot hebt; heel bijzonder. Wat fijn dat je nog meer contacten hebt en dat je het zo enorm naar je zin hebt. Volgens mij zie jij ook overal de positieve kant van in. Je moet wel terugkomen hoor!! Ik wens jou weer mooie en interessante dagen toe!
Veel liefs, xxx.
;-)
Astrid en de Stapeltjes -
22 Mei 2012 - 20:41
Sas:
Hooi margo!!
Super om het allemaal te lezen! Geniet er maar van want je hebt het dubbel en dwars verdient! Maar inderdaad daarna mag je ook weer terug komen.. of zit er een grenzeloos verliefd aan te komen:) hihi
Veel plezier en kijk al naar je volgende verslag uit:)
Liefs Sas -
23 Mei 2012 - 17:45
Lisa VdK:
Hey meid!
Wat een heftige verhalen zeg! Ik doe het je allemaal niet na! Heel knap hoe je alles zomaar doet. Hoop dat je alle heftige dingen zoals met die engelsman een beetje kunt verwerken:) Ik mis je wel al en heb de datum van je terugkomst in m'n agenda staan, dus wel terugkomen hè?!
Hier in nederland is het op het moment super warm! 27 graden:o ik weet dat dat niets is vergeleken met de temperaturen daar, maar voor ons kikkerlandje is dat toch behoorlijk heet! Zweet me dood op stage:p op stage gaat btw alles goed:) is echt leuk! Heb morgen een belangrijke presentatie, dus wish me luck:)
Xxx -
23 Mei 2012 - 20:30
Hans En Alice Sluite:
Hallo Margo, je maakt wel spannende dingen mee zeg! Die vergeet je je leven lang niet meer. Kun je je emoties wel kwijt bij deze of gene? Wel fijn, dat je ook kunt uitkijken naar de komst van je vriendinnen!
Wij kijken ondertussen uit naar ons eerste kleinkind. Heleen is nu 39 weken, en ze heeft er genoeg van, maar ik hoop, dat het nog een weekje duurt. groetjes en liefs! -
05 Juni 2012 - 12:26
Zus :
Heee Go!
Alweer zo'n gaaf verhaal, ik ben bang dat je nooit meer terug wilt komen;-) Echt bizarre avonturen, vrij onvoorstelbaar vanuit koud en regenachtig Nederland!
Wat lief, je kaartje!! Was er heel blij mee en hij staat te pronken op de schouw!!
Ga lekker verder genieten daar en kan niet wachten om je weer eens 'in real life' te zien en spreken,xxx loes -
05 Juni 2012 - 12:34
Zus:
Heee Goo!!
Wderom bizarre avonturen! Vrij onwerkelijk om te lezen vanuit een koud en regenachtig Nederland... ik word bijna bang dat je nooit meer terug wilt komen;-)!!
Wat lief je kaartje, we waren er heel blij mee en hij staat te pronken op de schouw!
Heel leuk trouwens, ik heb alle foto's van pap en mam gezien dus ik kan me nu iets beter een voorstelling maken van waar jij zit, ziet er top uit allemaal!!!
Nou, ga lekker verder genieten en ik kan niet wachten om je weer 'in real life' te zien en te spreken!!xxx -
05 Juni 2012 - 12:41
Zus:
Haha, computer liep vast dus heb nu 2x een bijna het zelfde bericht gestuurd, nou ja... beter 2x dan niet:-) xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
