berichtje
Door: margosluiter
Blijf op de hoogte en volg margo
06 Juli 2012 | Gambia, Banjul
Wat vliegt de tijd weer voorbij. Nog maar 3 weekjes in de kliniek werken, dan komt mijn broertje mij opzoeken en zit deze geweldige tijd er alweer op…
Afgelopen 3 weken is er weer een vriendin op bezoek geweest. We hebben eerst 2 weekjes in de kliniek gewerkt en daarna zijn we lekker een weekje samen vrij geweest. We zijn aan het strand geweest voor 3 nachtjes en daarna nog wat dingetjes gedaan hier rondom Kunbuneh.
Wat hebben we weer bijzondere dingen meegemaakt. Ongeveer 2 weken geleden kwam er een vrouw met een tweeling binnen. Gabrielle riep mij erbij omdat deze kindjes erg ondervoed zouden zijn, dat bleek ook!! Toen we de kindjes wilde onderzoeken schrok ik me rot. Ze zagen er als oude mensjes uit, helemaal verrimpeld. De botjes waren letterlijkk te tellen, het zag er gewoon vies uit. We hebben het eerste, meest zieke kindje onderzocht. Toen we eenmaal bezig waren zag ik dat het kindje soms nieteens ademde! We hebben een startdosis medicatie gegeven en zijn in Gabrielles auto gesprongen nadat we het tweede kindje onderzocht hadden. Ik zat voorin met het meest zieke kindje zodat ik af en toe zuurstof bij kon geven en de moeder achterin met het tweede kindje. Op dat moment dacht ik echt dat het kindje het niet zou halen helemaal totaan het grote ziekenhuis in Banjul. Het bleek dat de moeder een paar dagen eerder ook al in Banjul was geweest maar daar hebben ze haar weer naar huis gestuurd met het advies om melk te kopen voor de tweeling. Wat erg onverantwoordelijk is bij zulke kleine en zwakke baby’s! Want toen ze dus bij ons in de kliniek aankwamen waren ze nóg zwakker en eentje had daarbij ook nog een longinfectie opgelopen… Na een snelle rit waren we in Banjul gearriveerd. Uiteraard stuurde ze ons daar weer van de ene naar de andere kant van het ziekenhuis. Uiteindelijk waren we aangekomen bij de juiste doktoren. Zij schrokken ook heel erg dus gingen gelukkig gelijk aan de slag. Erg bijzonder voor Gambia vond ik, dat ze meteen begonnen met werken… Een paar dagen later is Gabrielle nog in het ziekenhuis geweest en gelukkig waren ze weer stabiel. Ze moesten wel nog blijven om wat meer aan te sterken. Goed nieuws dus!
Inmiddels krijgen we het erg druk in de kliniek. Het regenseizoen is begonnen en dat betekend erg veel vieze geinfecteerde wonden, huid infecties en véél ernstige malaria patienten. Waarvan ik er zelf inmiddels ook een van ben.. De tweede nacht dat Svea er was was het raak; ik had malaria. Ik werd wakker, moest ineens erg heftig overgeven, zweten en flauwgevallen. Ik zei direct; dit is malaria. Na de juiste mediactie was ik er gelukkig na 3 dagen weer helemaal boven op, maar wat heb ik me ziek gevoeld!
Ik vind het zelf erg interrassant om in de wondkamer te zitten, nu al helemaal met al die vieze grote en geinfecteerde wonden. Ook svea heeft mogen zien en kunnen ruiken hoe echte wonden eruit zien die je in Nederland echt niet zult zien. Ook hebben we kunnen zien hoe er gehecht wordt hier in Kubuneh. Er is nu een extra verpleegkundige (bijna arts en erg goed in zijn werk) in de kliniek. Hij helpt in zijn vakanties. Hij kwam naar me toe met een kindje waar de grote teen bijna vanaf viel. Hij vroeg of ik die even wilde hechten. Ik stond met mijn mond vol tanden! In onze opleiding leer je als verpleegkundige niet hoe je moet hechten, artsen moeten dit uitvoeren. Ik stelde voor om haar door te verwijzen maar dat vond het niet nodig. Hij had in zijn opleiding wel eens gehecht dus hij wilde het wel doen. Snel hebben we alle spullen bijelkaar gezocht en ‘gestereliseerd’. Dat moest ik snel doen want anders was hij denk ik zonder schoon te maken begonnen. Hij verdoofde het kindje en begon meteen te hechten. Even wachten tot de medicatie ingewerkt was vond hij ook niet nodig na navraag van mij. Toen hij begon te hechten werd ik bijna misselijk! Hij prikte maar wat, zelf in het nageltje. Van steriel werken had hij denk ik ook nog nooit gehoort. Alles ging via niet steriele gedeeltes. Na het hechten heb ik dus maar goed wat sterke antibiotica gegeven. Gek genoeg zag de wond er goed uit toen ze op controle kwam een paar dagen later. Zo kan het blijkbaar dus ook… Maar ik zou mezelf niet graag door hem laten hechten.
Inmiddels is Gabrielle ook weer naar Nederland voor een paar maanden. Afgelopen week hebben we lekker samen uitgegeten met Svea en Frans erbij. Een erg leuk afscheids cadeautje en bedankje!
Ik zal haar missen met al onze stranddagen, samen lunchen en internetten. Maar vooral ook in de kliniek. Ik heb veel geleerd van haar en een erg gezellige tijd gehad!
Afgelopen 3 weken is er weer een vriendin op bezoek geweest. We hebben eerst 2 weekjes in de kliniek gewerkt en daarna zijn we lekker een weekje samen vrij geweest. We zijn aan het strand geweest voor 3 nachtjes en daarna nog wat dingetjes gedaan hier rondom Kunbuneh.
Wat hebben we weer bijzondere dingen meegemaakt. Ongeveer 2 weken geleden kwam er een vrouw met een tweeling binnen. Gabrielle riep mij erbij omdat deze kindjes erg ondervoed zouden zijn, dat bleek ook!! Toen we de kindjes wilde onderzoeken schrok ik me rot. Ze zagen er als oude mensjes uit, helemaal verrimpeld. De botjes waren letterlijkk te tellen, het zag er gewoon vies uit. We hebben het eerste, meest zieke kindje onderzocht. Toen we eenmaal bezig waren zag ik dat het kindje soms nieteens ademde! We hebben een startdosis medicatie gegeven en zijn in Gabrielles auto gesprongen nadat we het tweede kindje onderzocht hadden. Ik zat voorin met het meest zieke kindje zodat ik af en toe zuurstof bij kon geven en de moeder achterin met het tweede kindje. Op dat moment dacht ik echt dat het kindje het niet zou halen helemaal totaan het grote ziekenhuis in Banjul. Het bleek dat de moeder een paar dagen eerder ook al in Banjul was geweest maar daar hebben ze haar weer naar huis gestuurd met het advies om melk te kopen voor de tweeling. Wat erg onverantwoordelijk is bij zulke kleine en zwakke baby’s! Want toen ze dus bij ons in de kliniek aankwamen waren ze nóg zwakker en eentje had daarbij ook nog een longinfectie opgelopen… Na een snelle rit waren we in Banjul gearriveerd. Uiteraard stuurde ze ons daar weer van de ene naar de andere kant van het ziekenhuis. Uiteindelijk waren we aangekomen bij de juiste doktoren. Zij schrokken ook heel erg dus gingen gelukkig gelijk aan de slag. Erg bijzonder voor Gambia vond ik, dat ze meteen begonnen met werken… Een paar dagen later is Gabrielle nog in het ziekenhuis geweest en gelukkig waren ze weer stabiel. Ze moesten wel nog blijven om wat meer aan te sterken. Goed nieuws dus!
Inmiddels krijgen we het erg druk in de kliniek. Het regenseizoen is begonnen en dat betekend erg veel vieze geinfecteerde wonden, huid infecties en véél ernstige malaria patienten. Waarvan ik er zelf inmiddels ook een van ben.. De tweede nacht dat Svea er was was het raak; ik had malaria. Ik werd wakker, moest ineens erg heftig overgeven, zweten en flauwgevallen. Ik zei direct; dit is malaria. Na de juiste mediactie was ik er gelukkig na 3 dagen weer helemaal boven op, maar wat heb ik me ziek gevoeld!
Ik vind het zelf erg interrassant om in de wondkamer te zitten, nu al helemaal met al die vieze grote en geinfecteerde wonden. Ook svea heeft mogen zien en kunnen ruiken hoe echte wonden eruit zien die je in Nederland echt niet zult zien. Ook hebben we kunnen zien hoe er gehecht wordt hier in Kubuneh. Er is nu een extra verpleegkundige (bijna arts en erg goed in zijn werk) in de kliniek. Hij helpt in zijn vakanties. Hij kwam naar me toe met een kindje waar de grote teen bijna vanaf viel. Hij vroeg of ik die even wilde hechten. Ik stond met mijn mond vol tanden! In onze opleiding leer je als verpleegkundige niet hoe je moet hechten, artsen moeten dit uitvoeren. Ik stelde voor om haar door te verwijzen maar dat vond het niet nodig. Hij had in zijn opleiding wel eens gehecht dus hij wilde het wel doen. Snel hebben we alle spullen bijelkaar gezocht en ‘gestereliseerd’. Dat moest ik snel doen want anders was hij denk ik zonder schoon te maken begonnen. Hij verdoofde het kindje en begon meteen te hechten. Even wachten tot de medicatie ingewerkt was vond hij ook niet nodig na navraag van mij. Toen hij begon te hechten werd ik bijna misselijk! Hij prikte maar wat, zelf in het nageltje. Van steriel werken had hij denk ik ook nog nooit gehoort. Alles ging via niet steriele gedeeltes. Na het hechten heb ik dus maar goed wat sterke antibiotica gegeven. Gek genoeg zag de wond er goed uit toen ze op controle kwam een paar dagen later. Zo kan het blijkbaar dus ook… Maar ik zou mezelf niet graag door hem laten hechten.
Inmiddels is Gabrielle ook weer naar Nederland voor een paar maanden. Afgelopen week hebben we lekker samen uitgegeten met Svea en Frans erbij. Een erg leuk afscheids cadeautje en bedankje!
Ik zal haar missen met al onze stranddagen, samen lunchen en internetten. Maar vooral ook in de kliniek. Ik heb veel geleerd van haar en een erg gezellige tijd gehad!
-
05 Juli 2012 - 17:44
Astrid:
Hoi Margo,
Wat fijn om weer iets van je te horen. Wat maak jij toch ontzettend veel mee en iedere keer weer zulke bijzondere dingen! Ga jij het niet ongelooflijk saai in Nederland vinden?!
Wel naar dat je zo ziek bent geweest. Hoe voel jij je nu?
Leuk dat Rik binnenkort komt. En de tijd voor jou daar begint ook op te schieten.
Wij gaan zondag op vakantie; we kijken er erg naar uit. Ik ben behoorlijk moe, maar dat is meestal zo aan het einde van het schooljaar.
Dikke kussen van ons allemaal -
05 Juli 2012 - 20:41
Svea:
Hej Mahootje, hahaha
jaah dat was wat met dat hechten en die tweeling, sta er nog steeds versteld van!! geniet nog ma lekker daar achter!! zie je over 2 maandjes weer.
liefs! -
05 Juli 2012 - 20:50
Frans En Tiny:
Jeeyje wat vliegt de tijd toen we in het begin van het jaar met jouw en je ouders op vakantie waren leek een half jaar zo lang, nu is het al bijna voorbij.
Geniet nog van deze laatste weken in Gambia. Heel veel groeten van ons. -
06 Juli 2012 - 07:36
Willem En Rika:
Hallo Margo,
Leuk dat je weer een berichtje stuurde,
Wij zijn nog steeds erg belangstellend met alles wat met Gambia te maken heeft. Dat je daar malaria krijgt is toch wel heftig.
Ook onze chauffeur Modou berichte dat hij malaria had. Geniet er nog maar van.
Je oud reisgenoten Willem en Rika -
10 Juli 2012 - 18:10
Fred En Ivonne:
he hoi,
ja begreep al dat t extra druk is. de vervelende kant van het regenseizoen. goed werk hoor en eh doe de mensen daar de groeten ook van ons.
hoe gaat het met douwda?
fred en ivonne
kinderhulp gambia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
